ΣΤΗΝ Π.
"Να με τι μοιάζει ο έρωτας…
Με υψηλή φωνητική διάθεση, πάθη, η σημαιοστολή που σκεπάζει κάτω από πτυχές μεγαλείου, με ταπεινό πάθος, να τραγουδά... να γράφει ποίηση... να επαναστατεί... Να διψά για τραγούδι, προβληματισμένός αρκετές φορές δίνοντας δήγματα αυτοκαταστροφής. Μακριά από σκοπούς, σημάδι της θύελλας που αθέατα προχωρεί... ώσπου η νύχτα και η μελανιά να τον σκεπάσει. Τα πάθη του – θολωτή της φυλακής – τον καταχώνιασε στο απόλυτο μαύρο ξεβράζοντας την αθωότητά του. Ευτυχώς με αυτόν σωνόμαστε…"
Από την πρώτη φορά που αγγιχτήκαμε με τα μάτια μας
Μόνο ένας μάγος θα μπορούσε να πάρει έτσι την καρδιά μου
Μένω πάντα φοβισμένος για να μην πονέσει η καρδιά μου
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Θα πλεύσουμε από την άκρη του κόσμου
Η πτώση στη λάσπη γίνεται μια φορά και δεν κοιτάζεις ποτέ πίσω
Αλλά πρέπει να κρατήσω την καρδιά και το μυαλό μου ανοιχτό
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Από την πρώτη φορά που αγγιχτήκαμε με τα μάτια μας
Και το μαγικός σου βλέμμα ήταν πιο ισχυρό
Απ' το χτύπο της καρδιάς μου
Με πλανεύει που δεν μπορώ να τρέξω μακριά
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Θα πλεύσουμε από την άκρη του κόσμου
Θα σε περιμένω
Πάρτε την καρδιά μου μακριά αλλά προσοχή
Δεν μπορείτε να πείτε λέξεις όπως δεν υπάρχει αγάπη.
Μ' αυτή την μαγεία που μπαίνει ανάμεσα μας
Που μας κάνει να μην συναντιόμαστε ποτέ
Μ΄ ένα κομμάτι μου να χάνεται μακριά
Αποτελεί την αιτία πως όλα έχουν να κάνουν με την αγάπη
Και ξαφνικά σιωπή…
Και τα παιχνίδια συνεχίζονται ακόμα
Με μια προειδοποίηση από μένα να περιμένω
Κανείς δεν μπορεί να δει έναν άγγελο, μόνο αν μπορέσει και πετάξει
Και έπειτα όλοι κι εγώ μαζί τρέχουμε κάπου
Μένουμε εκεί…
Ξανασαλπάρουμε
Με τον αέρα σύμμαχο, θα μπορούσε και να 'χα αποτύχει
Όλοι φτάνουμε τον ουρανό, αγγίζουμε λίγο την κόλαση
Κάνοντας πιο σπάνιο το εκεί
Μένουμε εκεί… Σε περιμένω.
© E.G. Mavros - Athens 2010
Με υψηλή φωνητική διάθεση, πάθη, η σημαιοστολή που σκεπάζει κάτω από πτυχές μεγαλείου, με ταπεινό πάθος, να τραγουδά... να γράφει ποίηση... να επαναστατεί... Να διψά για τραγούδι, προβληματισμένός αρκετές φορές δίνοντας δήγματα αυτοκαταστροφής. Μακριά από σκοπούς, σημάδι της θύελλας που αθέατα προχωρεί... ώσπου η νύχτα και η μελανιά να τον σκεπάσει. Τα πάθη του – θολωτή της φυλακής – τον καταχώνιασε στο απόλυτο μαύρο ξεβράζοντας την αθωότητά του. Ευτυχώς με αυτόν σωνόμαστε…"
Από την πρώτη φορά που αγγιχτήκαμε με τα μάτια μας
Μόνο ένας μάγος θα μπορούσε να πάρει έτσι την καρδιά μου
Μένω πάντα φοβισμένος για να μην πονέσει η καρδιά μου
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Θα πλεύσουμε από την άκρη του κόσμου
Η πτώση στη λάσπη γίνεται μια φορά και δεν κοιτάζεις ποτέ πίσω
Αλλά πρέπει να κρατήσω την καρδιά και το μυαλό μου ανοιχτό
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Από την πρώτη φορά που αγγιχτήκαμε με τα μάτια μας
Και το μαγικός σου βλέμμα ήταν πιο ισχυρό
Απ' το χτύπο της καρδιάς μου
Με πλανεύει που δεν μπορώ να τρέξω μακριά
Βγάλτε με όμως εκτός και πέστε μου αν είναι ψέματα - γλυκά ψέματα
Εφ' όσον δεν μιλάμε για την αγάπη.
Θα πλεύσουμε από την άκρη του κόσμου
Θα σε περιμένω
Πάρτε την καρδιά μου μακριά αλλά προσοχή
Δεν μπορείτε να πείτε λέξεις όπως δεν υπάρχει αγάπη.
Μ' αυτή την μαγεία που μπαίνει ανάμεσα μας
Που μας κάνει να μην συναντιόμαστε ποτέ
Μ΄ ένα κομμάτι μου να χάνεται μακριά
Αποτελεί την αιτία πως όλα έχουν να κάνουν με την αγάπη
Και ξαφνικά σιωπή…
Και τα παιχνίδια συνεχίζονται ακόμα
Με μια προειδοποίηση από μένα να περιμένω
Κανείς δεν μπορεί να δει έναν άγγελο, μόνο αν μπορέσει και πετάξει
Και έπειτα όλοι κι εγώ μαζί τρέχουμε κάπου
Μένουμε εκεί…
Ξανασαλπάρουμε
Με τον αέρα σύμμαχο, θα μπορούσε και να 'χα αποτύχει
Όλοι φτάνουμε τον ουρανό, αγγίζουμε λίγο την κόλαση
Κάνοντας πιο σπάνιο το εκεί
Μένουμε εκεί… Σε περιμένω.
© E.G. Mavros - Athens 2010
posted by Emmanuel G. Mavros at
12:51 AM
2 Comments:
ο έρωτας είναι η μυθοπλασία της καρδίας σε μια προσπάθεια της να αποδείξει στο μυαλό ότι μπορεί να κυριαρχεί τόσο υλιστικά όσο και πνευματικά αναμέσα σε 2 κόσμους που αμφιβάλλω αν κανείς μπορεί να προσδιορίσει τα κοινά σημεία επαφής εφόσον όλες οι γεωμετρικές γωνίες είναι τόσο εγωιστικές
Ανώνυμη των 17:37
Στον έρωτα και στην αγάπη δεν υπάρχει εγωισμός. Συνάμα Δεν υπάρχουν γεωμετρικές γωνίες. Το συνειδητό γίνεται η αφορμή στο να δημιουργηθεί το παράπάνω και αυτό είναι ένα αποτέλεσμα ακρως υποκειμενικό. Φιλοσοφικά άρα πραγματικά στον έρωτα και στην αγάπη δεν υπάρχουν εγωισμοί και γεωμετρικές γωνίες. Αν υπάρξουν δεν είναι έρωτας μήτε αγάπη. Γιατί αυτά τα δυο έχουν μάθει να είναι ελεύθερα!!!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home