ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ BLOG

Πολλοί φίλοι που διάβαζαν δημοσιεύσεις μου κάποια χρόνια πριν, μου έστελναν μήνυμα στο facebook ή στο προσωπικό μου email γιατί ξαφνικά σταμάτησα. Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, γιατί αλήθεια; Υπάρχουν τόσοι που γράφουν τόσα... Αναρωτήθηκα πολλές φορές το γιατί, δίχως να δώσω απάντηση. Μάλλον δεν υπάρχει ή αν υπάρχει καλύτερα να την αποσιωπήσουμε. 

Εχουμε λοιπόν και λεμε...

Το blog αυτό αποτελεί τη βάση στην ελεύθερη κίνηση των ιδεών που έχουν να κάνουν με την τέχνη του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ναι καλώς διαβάσατε… Και της τέχνης της τηλεόρασης. Και όχι μόνο. Αρχικά το κάνω για μένα, για να προβάλλω ελεύθερα τις απόψεις μου και για εσάς που θέλετε να εκφράσετε ελεύθερα τις απόψεις σας στα θέματα που κατά καιρούς θα θίγω ή θα σχολιάζω, ή ακόμα και να τα κρίνεται με όποιο τρόπο εσείς θέλετε. Αυτό άλλωστε απαιτεί η τέχνη και η δημόσια γραφή. Ανοιχτά μυαλά. Έτσι γεννήθηκε η επωνυμία αυτής της ιστοσελίδας.

Σ' αυτό το blog εκτός από απόψεις περί τέχνης, θα δημοσιεύονται κυρίως άρθρα, κείμενα και σχόλια θεωρητικού εκπαιδευτικού περιεχομένου, λόγο της εκπαιδευτικής ιδιότητάς μου, αλλά και λογοτεχνικά κείμενα για περισσότερη χαλάρωση. Δεν θα υπάρξει όμως καμία δημοσίευση επαγγελματική. Για περισσότερες πληροφορίες, επαγγελματικής και καλλιτεχνικής φύσεως θα τις βρείτε στο www.emotion-art.eu

Η πύλη είναι ανοιχτή σε όσους πιστεύουν πως τα έργα δεν ανήκουν σε κριτικούς αλλά στο κοινό, σε όσους διψούν για την διαφορετικότητα των μέχρι τώρα θεωρητικών ζητημάτων περί τέχνης και όχι μόνο, σε όσους διεκδικούν την απόλυτη ελευθερία στην σκέψη και στο γραπτό λόγο. Η πύλη δηλαδή αυτή, ανήκει σε όλους.

For all of my  friends that read English  I will ask them to make a little patience. At an early days my each publication will be also in English. Thanx mates...

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Θεωρώ πως είμαι ένας άνθρωπος ευαίσθητος και ταυτόχρονα, δυνατός! Θέλω να απεικονίσω με τα διάφορα έργα μου, απλώς την πραγματικότητα, αλλά και να κατασκευάσω, με τα ίδια μου τα χέρια, έναν φανταστικό κόσμο από σκιές και φως, πνεύματα και φαντάσματα υπάρξεις φυσιολογικές, αλλά ταυτόχρονα και αλλοπαρμένες, που αιωρούνται ανάμεσα, στην γη και στον ουρανό. Αυτό για μένα καλείται κινηματογράφος!

Τι είναι ένα κινηματογραφικό έργο αρχικά; Μια υποψία, μια υπόθεση αφήγησης, σκιές ιδεών, ακαθόριστα συναισθήματα. και όμως, σ' εκείνο το πρώτο ανεπαίσθητο άγγιγμα, η ταινία μοιάζει ήδη να είναι ο εαυτός της, ολοκληρωμένη, ζωτική, πάναγνη. Ο πειρασμός να την αφήσεις έτσι, σ' αυτήν την άσπιλη διάσταση είναι πολύ μεγάλος: όλα θα ήταν πιο απλά, και ποίος ξέρει, ίσως και πιο σωστά.

Είμαι σκηνοθέτης. Δεν έχω ταυτότητα, μήτε δεσμά σε αυτό που διάλεξα να κάνω. Με το κινηματογράφο δημιουργό, με το θέατρο πλάθω και μεταλλάζω τις ψυχές και με την τηλεόραση προσπαθώ να δημιουργήσω μια χαμένη τέχνη, ψυχρή μεν, αλλά με υπογραφή και αυτό σημαίνει πως το ψυχρό μπορεί να μεταβληθεί σε ζεστό και άμεσο.

Ο Σκηνοθέτης και συνάμα Σεναριογράφος, είναι το συναίσθημα, η ιδεολογία, η φιλοσοφία, η χρήση των επιθέτων. Όταν οι κριτικοί γράφουν ότι η φωτογραφία είναι καλή, είναι σαν να λένε για τον Κάρολο Ντίκενς, ότι το χαρτί του βιβλίου του είναι καλό.

Το σενάριο παίζει το ρόλο του ντετέκτιβ γι' αυτό που η εικόνα θα είναι ή θα μπορούσε να είναι. Είναι μια απόπειρα ν' ανακαλύψεις με ποιο τρόπο μπορεί να υλοποιηθεί η εικόνα. Εμφανίζονται συγκεχυμένες, αντιφατικές, χλευαστικά διαυγείς οι πρώτες εικόνες, που προκλήθηκαν απ' το τίποτα· πρόκειται για αφορμές και ευκαιρίες μη ανιχνεύσιμες.
Το σενάριο πρέπει να γραφτεί, έχει, όπως και να 'ναι, έναν λογοτεχνικό ρυθμό και ο λογοτεχνικός ρυθμός είναι διαφορετικός, ασύμβατος με τον κινηματογραφικό, όμως το σενάριο πρέπει να γραφτεί.

Ισχυρίζομαι πάντα πως κυριαρχούμαι από μια ζωτική αναγκαιότητα για απόλυτη ελευθερία, αλλά την ελευθερία αυτή την διεκδικώ από τον εαυτό μου, από μέσα μου και τα εκφράζω πάνω στο χαρτί, και μετά μέσα από την κάμερα, μέσα από την εικόνα! Αυτή είναι και η αποστολή μου να μεταδίδω εικόνες στο κοινό. Εικόνες που θα του δίνουν χαρά, εικόνες που θα τον ζωντανεύουν, αλλα... και κείμενα που μπορούν να τον προβληματίσουν ή να τον εκνευρίσουν.

Αυτα τα λίγα για την ώρα...